“Ik werk graag met mijn handen” zegt ze, als ik haar vraag wat ze graag doet. Even daarvoor vertelde ze dat ze overweegt om een administratieve opleiding te gaan doen; vanwege fysieke krachten wil ze zich om laten scholen. “Dan heb ik tenminste werk en kan ik altijd nog in de avonduren met houtbewerking of schilderen bezig zijn.”

We zijn op hetzelfde feestje en hebben beiden besloten ons even niet in de groep van ‘rondje bier’ te gaan mengen, maar op een rustige plek op het terras te gaan zitten. Ik heb gekozen geen alcohol te drinken deze maand, dan maak ik andere keuzes. Haar snelle overprikkeling vanwege de fysieke klachten maakt dat ook zij een rustige plek heeft opgezocht. En zo zitten we daar samen met onze spa-blauw met een schijfje citroen, terwijl we elkaar nog nooit eerder hebben ontmoet. Haar bedeesdheid lijkt op te lossen naarmate we langer aan de praat zijn en we hebben een geweldig leuk gesprek.

De waarom-vraag
De waarom-vraag popt al snel bij mij op. Waarom doet iemand wat zij doet? Welke keuzes maakt iemand en waarom? Wat zijn de achterliggende drijfveren? Mijn absoluut favoriete gespreksonderwerp, maar niet iedereen staat daar altijd voor open en zeker niet op een feestje met rondjes bier en een hoog grapgehalte. Maar bij haar heb ik het gevoel deze vraag te kunnen stellen: “Waarom kies je voor een administratieve richting terwijl je het liefste met je handen werkt?” Ik zie haar denken. Ze vertelt dat haar revalidatie-arts dit heeft voorgesteld. “Dan moet ik eerst een opleiding doen, want ik weet er niets van, maar het lijkt me wel leuk” zegt ze. Ik vraag haar of ze ervan houdt om dingen op een rijtje te zetten en orde in de chaos te brengen, want dan is het best het overwegen waard om je te laten omscholen voor een administratieve baan. Maar daar komt niet een heel duidelijk antwoord op. Ze is in de war gebracht door mijn vragen. Ze zegt dat ze veel heeft om over na te denken. 

Vragen waar mijn kinderen allergisch voor zijn
Zo kom ik door deze ontmoeting weer een stukje dichterbij het antwoord op wat toch mijn missie is. Iets wat ik van nature doe – mits ik gewillig publiek heb –  is waarom-vragen stellen. Of vragen naar: ‘Hoe kwam het? Waar word je blij van? Hoe zou je het dan wel willen?’ Vragen stellen die een laagje dieper gaan dan ‘Hé, hoe was je vakantie?’ Of: ‘Hoe gaat het met je knie?’ Deze vragen kan ik ook prima stellen hoor, maar wanneer mijn gesprekspartner mij een beetje een glimp laat zien van wat er werkelijk deep down speelt, dan ben ik op dreef. Want dan is die vakantie of die knie de ingang naar een dieper gesprek, waarin ik mijn vragen ga stellen. Het zijn vragen waar mijn kinderen allergisch voor zijn, die ze dan ook niet gaan beantwoorden, omdat ze alleen maar even willen klagen.

Een glimp die leidt tot een prachtig gesprek
Een tijdje terug ging ik naar een netwerkborrel. Wanneer ik ergens binnenkom en niemand ken, neem ik een beetje de kat-uit-de-boom-kijken-houding aan. Ik had een oppervlakkig gesprek met een dame en ik was mijn optie om te gaan al aan het afwegen. Tot ik met iemand in gesprek kwam die haar glimp liet zien als opening naar diepgang, en ik mijn vragen ging stellen. Een gesprek over ondernemerschap, de hobbels ervan en je eigen keuzes maken, de successen en de onzekerheden. Prachtig gesprek en ik ging als een gelukkig mens naar huis.

In mijn bedrijf gaat het niet alleen over cijfers, juist niet
In mijn bedrijf Zij & Cijfers gaat het over cijfers. Dat impliceert de naam al. Maar het gaat nog meer over de drijfveren van de ondernemer. Waarom zij de dingen doet zoals zij ze doet én belemmeringen herkennen om verder te groeien, want het verlangen ligt er zo. Vragen stellen die de kern van het probleem raken, waardoor groei mogelijk wordt en ze andere keuzes maken wanneer ze die kern zien. 

Of het nou zakelijk is of niet, ik blijf mijn vragen stellen. En stiekem hoop ik dat de dame van het feestje een laagje dieper gaat bij zichzelf, doordat ik haar mijn waarom-vragen heb gesteld.

8 oktober 2023