Goede voornemens horen bij de tijd van het jaar. En ik geloof erin dat bewust stilstaan bij goede voornemens (en deze opschrijven) ook leidt tot het manifesteren ervan. Goede voornemens zijn eigenlijk onze verlangens naar veranderingen ten goede.

In de week tussen kerst en Oud & Nieuw
Binnen ons gezin zijn we daarom sinds een jaar of vijf min of meer bewust bezig met goede voornemens. Ieder bedenkt in de week tussen kerst en Oud & Nieuw zijn goede voornemens en schrijft dit op een papiertje. Die stoppen we samen in een enveloppe met daarop de tekst: openen 25 december (van het jaar erop). Mijn man klaagt dat hij maar wat opschrijft, omdat ik dat zo graag wil dat we dit doen. Mijn tienerdochters mopperen op dit stomme idee, maar leveren toch hun voornemens braaf in. De sluitdatum is 31 december, is het papiertje dan niet binnen, dan heb je pech, want de enveloppe gaat dan dicht.

Einde van een traditie dacht ik
Dit jaar gaf ik aan dat de traditie van deze goede voornemens in een enveloppe ten einde was. Om telkens te leuren met deze traditie om terug te kijken en vooruit te kijken in de vorm van goede voornemens bij mijn gezin, stond me tegen. Ik dacht, als alleen ik het belangrijk vind, dan stoppen we er toch mee. Maar hé, dat was niet de bedoeling. Het was juist heel leuk om te doen en ja, ze wilden toch wel graag hiermee door. Mooi dat een traditie blijft, die gedragen wordt door iedereen. 

De enveloppe werd geopend
Toen was het moment daar bij het kerstontbijt. De enveloppe werd geopend en een voor een lazen we onze goede voornemens voor aan elkaar. Dat was toch wel een magisch moment. Want wat waren onze goede voornemens eigenlijk ook al weer? En waarom zijn ze niet uitgekomen of juist wel? Mijn goede voornemen voor 2022 was dat ik me fit en energiek zou voelen bij mijn gewicht van 55 kilo, zodat mijn kleding weer zou passen. Niet gelukt, die 55 kilo. Een ook de skivakantie met het gezin in de kerstvakantie is om de een of andere reden blijven steken in ‘misschien’. Maar wat wel is gelukt is dat Zij & Cijfers een bedrijf is geworden waar ik inkomen uit kan halen. Yes!! In the pocket. 

Niet meer mijn zus slaan
Jongste dochter pakte voor de grap haar voornemens  uit de enveloppe van 2017, waarop ze – toen 10 jaar –  met hanenpoten had geschreven (misschien meer om mijn te plezieren dan echt gemeend vanuit haarzelf): ‘niet meer mijn zus slaan, ‘elkaar laten uitpraten’ en ‘niet meer doorzeuren’. Misschien is dat in 2017 niet helemaal gelukt, anno 2022 toch zeker wel. En daar gaat het ook wel om; dat in de loop van de tijd goede voornemens een gewoonte gaan worden waarover je je later verwonderd afvraagt: was dat toen echt een issue? Het verlangen ten goede dat ineens een onderdeel van je leven is geworden of ongemerkt voorbij is gegaan en helemaal niet meer speelt.

Verheugen op een magisch moment
De enveloppe, wachtend op nieuwe goede voornemens, ligt klaar terwijl ik dit blog schrijf. Op dit moment zit er nog geen enkel papiertje in. Misschien dat ik nog een reminder stuur in de familie Whatsapp, zodat we ons ook volgende kerst op het magische moment van het openen van de enveloppe kunnen verheugen. Mijn goede voornemen voor volgend jaar is een succes maken van Zij & Cijfers. En mezelf vaker me-time gunnen gaat ook op mijn lijstje staan. Naar de ander toe meer complimenten geven. Over die 55 kilo ben ik nog niet helemaal uit.

Gelukkig nieuwjaar!

1 januari 2023